یک معلم می‌تواند با خودرو بنز خودش به محل کار برود و تعطیلات خود را در ویلای شخصی‌اش در جزایر قناری اسپانیا بگذراند. ما خودمان فقر و ثروت را انتخاب می‌کنیم. بگذارید با نمونه‌هایی از تفکرات فقرا و ثروتمندان آشنا شویم:
فقیر می‌گوید: «من نمی‌توانم از عهده مخارج برآیم، من نمی‌توانم فلان خودرو و یا فلان خانه را داشته باشم». در مقابل ثروتمند می‌گوید: «بگذار ببینم چگونه می‌توانم از عهده مخارج برآیم، یا چطور می‌توانم فلان خودرو را بخرم.» فقرا به فرزندان خود نصیحت می‌کنند: «خوب درس بخوان تا در یک شرکت خوب استخدام شوی.» ولی ثروتمندان به فرزندان خود می‌گویند: «خوب درس بخوان تا یک شرکت خوب درست کنی!» فقرا می‌گویند: «من پول‌دار نیستم، چون شما بچه‌ها را دارم. هر چه درمی‌آورم، خرج خورد و خوراک شما بچه‌ها می‌شود. چگونه ممکن است ثروتمند شوم، وقتی که شما را دارم؟» ثروتمندان می‌گویند: «دلیل اینکه من باید ثروتمند شوم، این است که شما بچه‌ها را دارم! هر آنچه که تا به‌حال به‌دست آورده‌ام، از برکت وجود شما بچه‌هاست. فرزندان نور خانه من هستند و امید زندگی و آینده من؛ و به برکت وجود شما من ثروتمند خواهم شد!»
افراد دارای ذهن فقیر، سخت برای پول کار می‌کنند. افراد با ذهن فقیر ۸ تا ۱۶ ساعت در روز کار می‌کنند و تمام آن‌را خرج می‌کنند، درحالی‌که این پول است که برای ثروتمندان سخت کار می‌کند. ثروتمندان هم در ابتدای کار سخت برای پول کار می‌کنند، اما بخشی از پولشان را پس‌انداز و سرمایه‌گذاری می‌کنند و با دانشی که دارند پول را وادار می‌سازند که سخت برایشان کار کند و به این وسیله است که ثروتمند می‌شوند.
بیایید در قدم اول، فارغ از این‌که چه شغلی داریم و درآمدمان چقدر است، باور کنیم که می‌توانیم ثروتمند شویم. این را به خودمان تلقین کنیم که استحقاقش را داریم.
ستایش افراد موفق
انسان با ذهن دولتمند، افراد ثروتمند را ستایش می‌کند و با آن‌ها معاشرت می‌کند.
اما نکته، تلقی ما نسبت به پول، ثروتمندان و این مسئله است که اصلاً چرا باید ثروتمند شویم؟ می‌خواهم به این سه موضوع فکر کنید. اگر تصور می‌کنید که پول چرک کف دست است، اگر معتقدید که پول‌دارها افرادی دزد، خسیس و کلاه‌بردار هستند و اگر باورتان این است که با همین زندگی که دارید راحتید، پس دیگر به خواندن بقیه کتاب نیازی ندارید.
بگذارید یک سوال ساده بپرسم؛ وقتی می‌بینید که یک نفر در خیابان یک خودرو بنز را می‌راند چه احساسی پیدا می‌کنید و نخستین جمله‌ای که به زبان می‌رانید چیست؟ احساس بد و حالت تهوع پیدا می‌کنید؟ با غیظ می‌گویید دزد؟ فکر می‌کنید حتماً آن‌را از راه حرام به‌دست آورده و با رانت و رشوه و آقازادگی به اینجا رسیده؟ و در یک کلام از او متنفر می‌شوید و یا حتی بالاتر اگر توانش را داشتید و قانون اجازه می‌داد شیشه‌های خودرو‌ی او را خرد می‌کردید؟